Goodbye Glasgow, hallo Mestreech!

Lieve allemaal,

Na alweer een week terug in Maastricht te zijn, heb ik vandaag eindelijk te tijd gevonden om mijn laatste update te schrijven. Dit verslag zal mijn Glasgow avontuur compleet maken en het einde beschrijven van vijf geweldige maanden!

Na mijn laatste update had ik nog acht dagen te gaan in Glasgow voordat ik naar Maastricht zou vertrekken om daar Kerst te vieren en met mijn ouders en broertje op skivakantie te gaan. Die acht dagen zijn achteraf gezien al een soort van afscheid geweest, want ik wist dat ik na mijn vakantie in Maastricht terug zou moeten komen naar Glasgow om te studeren en drie tentamens te maken. Het was dus ook niet verrassend dat we die acht dagen alleen maar leuke dingen hebben gedaan. We hebben een kerstontbijt georganiseerd, een surprise middag gehouden en we zijn nog de nodige avonden op stap geweest. Het was nog even spannend of ik terug naar huis kon vliegen aangezien het ontzettend gesneeuwd had, maar gelukkig kon ik gewoon naar huis vertrekken. Na aankomst in Brussel, stond mijn vader mij op te wachten. Toen we thuis aankwamen stond mij een grote verrassing te wachten. Mijn vriendinnetjes en Rob en Bas hadden met hulp van mijn moeder een surprise party georganiseerd. Dit had ik absoluut niet verwacht, ik was sprakeloos. Wat was dat een thuiskomer, heerlijk! Het was echt ontzettend fijn om iedereen weer even te zien in die drie weken dat ik thuis was.

Zondag 9 januari ben ik weer teruggevlogen naar Glasgow. De dag erna ben ik meteen begonnen met studeren, want ik had 17, 18 en 20 januari tentamen en ik moest zo ongeveer alles nog voorbereiden. Alle tentamens zijn goed gegaan en ik ben ontzettend blij dat het harde leren beloond is geworden. De avond na het laatste tentamen, op 20 januari, is er nog voor een laatste keer hard gefeest geworden! De meiden hadden een afscheidsfeestje voor Kate en mij georganiseerd aangezien alleen wij tweetjes de flat zouden verlaten. Ballonnen, drank, eten, cadeautjes en een hoop gekkigheid hebben die avond onvergetelijk gemaakt.

Zaterdagmorgen 22 januari om 7:00 uur ’s morgens was het dan zo ver. Ik moest Birkbeck Court blok 8, flat C, kamer 6 vaarwel zeggen. Om half 1 ’s middags zou ik in Londen aankomen om nog vier dagen de toerist uit te hangen met Desiree voordat ik definitief terug naar Maastricht zou komen. Ik heb de trein naar Londen die ochtend nog maar net gered, want een onverwacht stressmomentje kwam om de hoek kijken. Om half 6 ging de wekker en ik had precies anderhalf uur de tijd om te douchen, me aan te kleden, te ontbijten, m’n koffer te sluiten en de laatste dingen te checken voordat om 7 uur de taxi voor de deur zou staan om me naar Glasgow Central Station te brengen. Om half zeven kon ik mijn koffer al gaan sluiten, maar toen ging het mis… Mijn koffer wilde niet klemmen. De sluiting had al een tijdje kuren, maar ik had het de afgelopen keren toch steeds voor mekaar gekregen om het koffer dicht te krijgen. Die ochtend heeft het niet zo willen zijn… Na eerst vijf minuten van stress en wanhoop door de flat te hebben gerend, kon ik niets beters verzinnen dan de spullen die bovenaan lagen eruit te halen, in een vuilniszak te proppen en met een touw en kofferriem m’n koffer bij elkaar te binden. Geloof me, deze stress was nog wel duizend keer erger dan alle tentamenstress die ik die afgelopen twee weken al had mogen ervaren. Twee minuten voor zeven kon ik toch eindelijk mijn twee koffers (met daarover heen hangend nog een jas, m’n kussen en beer), handtas en vuilniszak naar beneden sjouwen. De taxi chauffeur was een schat van een vent en probeerde er alles aan te doen om me weer rustig te krijgen, maar ik moet bekennen dat ik pas weer rustig kon ademhalen toen ik eindelijk in de trein zat. Toen na anderhalf uur mijn trein werd gecancelled, omdat er iets met de voorste wagon aan de hand was, wist ik het zeker, 22 januari 2010 was niet mijn dag. Nadat ik al mijn bagage de trein uit had gedragen, een uur op het station had gewacht en vervolgens alles weer de eerstvolgende trein in had gesleept, kon toch echt eindelijk mijn reis naar Londen beginnen. “Londen here I come!” Samen met Desiree heb ik vier hele leuke dagen in Londen gehad. We hebben ontzettend veel gezien, maar daarnaast ook heel veel plezier gehad, lekker gegeten en goed geshopt.

Sinds dinsdagavond 25 januari ben ik terug in Maastricht en ik moet zeggen dat het lijkt alsof ik nooit ben weggeweest. Alles is nog steeds hetzelfde en het zien van mij ouders, familie en vriendinnen voelde meteen weer even vertrouwd als eerst. Na een moeilijk begin in Glasgow, dat in het teken stond van heimwee en verlangen naar thuis, kan ik nu met alle overtuiging zeggen dat ik vijf geweldige maanden achter de rug heb. Mijn dank is groot voor diegenen die mij ervan hebben weten te overtuigen dat ik mij over mijn heimwee kan heen zetten en dat ik moest doorzetten. Ik geef het niet graag toe, maar het is echt waar dat uiteindelijk alles goed komt... Ik heb veel geleerd, veel nieuwe mensen leren kennen, mezelf kunnen ontwikkelen en boven alles ontzettend veel plezier gehad. De uitstapjes naar Parijs, Edinburgh en de Highlands, het Thanksgiving diner, Halloween, maar ook de luie x-factor avonden, de stapavonden en alle andere gezellige, grappige en mooie momenten die ik met de meiden heb mogen beleven, zullen mij altijd bijblijven. Ik heb genoten!

Ik wil jullie allemaal bedanken voor de steun, interesse en warmte die ik in de afgelopen periode van jullie heb mogen ontvangen. Het is fijn om weer in jullie midden te zijn!

Liefs,

Pascalle.